Parkımın katlı kasımpatıların biri ile herkese merhaba.
Bu gün sabah erken kalktım, annem ile kahvaltı ettik. Daha sonra ağbime eşya ve su götürmek için hastaneye gittim. Giderken zahmeti yokta gelirken bayağı zahmetli araba yok. Ben hastaneye gittiğimde ağbim serum takılı ayağı pansumanlı yatıyordu. Derken doktor geldi cerrah yaraya baktı.
- Biz seninle 4 sene önce bu ayağı kesmekten kurtardık değil mi ?
-Evet OKAY bey.
- O zaman canın mı önemli miden mi?
- Canım önemli doktor bey
- O zaman yediğimize dikkat edeceğiz.
Araya ben girdim.
- Okay bey fırını eve taşıyor, üzümü çok yiyor dedim.
- Yemese zaten böyle bir yara açılmazdı dedi.
Hemşirelere talimatı verdi. Gitti.
Canı sıkılıyormuş, yanımdaki ÇERNOBİL DUASI kitabına ona bıraktım. Sonra yanından ayrıldım. Yola çıktım köy arabası beklemeye başladım hastane şehrin bayağı dışında özel bir hastane.
Beklerken bir tanıdık geldi, dönüşte de beni aldı öyle geldim.
Eve gelince günlük rutin işleri yaptım. Sonra canım sıkıldı parka indim, dergimi okumaya başladım.
Parkımın yeni kahve fincanları:))
Altını çizdiğim bir yazı...
ÇERNOBİL DUASI kitabını ağbime bırakınca ben de ELİA İLE YOLCULUK kitabına başladım.
Akşam için odun kömür hazırlandı içeri alındı. Ceviz ağacı yapraklarını bir gecede dökmüş her yer yaprak. Yarın toplayıp yakacağız. Bu gün çamaşırlarımız asılı olduğu için yakmadık.
Bu gün el işi örmedim, film izlemedim.
Hepinize hayırlı günler....
İlk evlendiğimde kapı komşumun iki küçük oğlu vardı. Benim hamile kaldığımj öğrenince neden acele ettiniz ki, daha bekleseydiniz dedi. Ben de biz uzun zmaandır birlikteyiz zatrn, yaşım ilerliyor, daha beklememek gerekir dedim. Sen kaç yaşındasın ki diye sordu. 27 dedim. Nee sen benden sadece bir yaş mı küçüksün diye şaşırdı. Bu karikatürü görünce hep o an aklıma gelir, hahaha, evlendikten bir süre sonra ben de çöktüm tabe :)
YanıtlaSil:))
Sil