“‘Kimsenin birbirine acımadığı, herkesin kolayca birbirinden
nefret ettiği, birinin ötekine yardım etmeyi aklından dahi geçirmediği soğuk ve
umutsuz bir dünya’da yaşıyoruz. Yalnızlıktan korktuğumuz ama sürekli yalnız
kalmaya çalıştığımız, yalnızlığımızın yetmediği ve bitmediği bir çağdayız.
(...)
Galeano’dan ilham alırsam; birlikte kurtulmak için ve
yeniden buluşabilmeyi ümit ettiğim için yazıyorum. Kederlerimi, iç
sıkıntılarımı ve başkalarında da fark ettiğim acıları anlatmak için yazıyorum.
Kendime acı vereni açıklamak, içimde büyüyen sevinci ve coşkuyu da hemen
paylaşmak için yazıyorum.
(...)
Sokaktan duyduğum cümleleri ‘cesaret ve kehanetle bezeyip
yeniden asıl sahiplerine gönderdiğimde’ onlardan gelecek işaretin merakıyla
yazıyorum.”
Ercan Kesal “kendi kendimizle derdimizin” sır kâtipliğini yapıyor.
Peri Gazozu kitabının izinde, insan halleri üzerine sohbet ediyor okuruyla.
Ahlâkın “utanmayı bilmek” demek olduğunu bilerek, “çocuk aklının” safiyetini
severek, rüyalarını kalbine sorarak…
Ölüm, zulüm, acı, kötülük üzerine… Direnmek, insan onuru,
devrimci inat üzerine… “Adamı adam eden analar” üzerine… İyilik, güzellik,
çocuklar, insanlık ve sinema üzerine yazılar. Kederli ve yine de ümitli.
Kitap yaşadığımız çoğrafyadaki olayları sohbet tadında anlatıyor. Kitabını ilk defa okuduğum bir yazar severek okudum. Devrim yılları ve sol kesimin yaşadıkları akıcı bir dille kısa kısa yazılar ile anlatılmış.
- Devrim gibidir bazı başlangıçlar,inanır ve vazgeçmezseniz
eğer, mutlak gerçekleşir.
-
- Hayat, hiçbir şeyin artık hiçbir zaman değişmeyeceğini
bağırarak kaybolan haylaz bir sokak çocuğu gibi bakıyordu sokağın köşesinden.
-
- "şimdi omuzumuzun üzerinden eğilip konuşsa birisi:
- Ancak umudun ve iyiliğin inancın rüzgarı düşürür bu ülkenin
ateşini, başkası düşürmez!"
-
- Hayat tam olarak sizin ona verdiğiniz değerdir. Ne kadar
yaşadığınız değil, nasıl yaşadığınız önemlidir.
-
- Faşizm, çok uzaklarda bir yerde değildir. Sokağın ortasında,
evlerimizin içinde ya da hiç çocuk olmamış bir takım adamların buz gibi
kalplerinde gezinir durur. Her gün arabanızla yanından geçip gittiğiniz bir
evde yaşayan genç bir kadının, hiç istemediği ve zorla dayatılan bir evliliği
artık taşıyamayıp, bebeğini sırtına sararak kendini ipe vermesidir faşizm. Bir
ülkenin ipin ucunda sallanan vicdanıdır yani. Ya da tecavüz edilerek öldürülen
günahsız kızlarının hastane morgunda bekleyen cesedini bile almaktan korkan ana
babaların çaresizliğidir.
-
- Borges, "sanat için, anılar için, belki de unutulmamak
için yaratıldığımızı" söyler.
-
- "Afrikalı kabilelerde kadınlar, ölen yakınları için
parmaklarını keserlermiş. Bizim de ölen her kardeşimizle birlikte kesip
attığımız bir parça vardır kalbimizde. Hemingway, "Bir nesil biter, yeni
bir nesil gelir. Güneş doğar, batar. Yeryüzü sonsuz gider. Tüm ırmaklar denize
akar, ama deniz dolmaz"diyor. Elhak, doğruymuş"
