BİLİRİM SEN YALAN DÜNYASIN, DÖNÜP YÜZÜME GÜLEN DÜNYASIN.

Bahçeden aldığım bir kare çiçek resmi ile herkese hayırlı akşamlar.

Bu güzel kedicik

http://elcosturerodematilda2.blogspot.com.es/2013/09/reciclando-una-cajita.html

adresinden. Bu adreste DIY projeleri de mevcut inceleyebilirsiniz.

Hafta sonu benim için biraz yorucu oldu. Pazar günü sabahtan Emel ablamı yardıma çağırdım ve ikimiz birlikte tarhanayı çıkardık. İlk önce büyük bir parça kapaklı bir kaba biraz tarhana koydum dondurucuya kaldırdım. Seneye maya aramak istemiyorum kimseden. Kalan hamuru ufak ufak parçaladık, biraz kurudu. Sonra elimizle kumaş üzerinde ovaladık, kevgirden geçirdik şimdi odanın birinde kurumaya bıraktık.

Tarhana işlemi bittikten sonra ağbim aradı, kendisi PEHLİVANKÖY panayırında idi. Ayağı şişmiş acil gelin ben doktora çıkacağım dedi. Apar topar giyindim, babamla birlikte yola çıktık. Annem hala yattığı için bizimle gelemedi. Otogardan direk pehlivanköye giden otobüslere bindik. Yaklaşık 10-15 yıldır gitmiyordum değişiklik oldu benim için.

Babaeski' den 2 kare otogar yanındaki cami ve tarihi köprü

Beni karşılayan ilk görüntü yıllardır değişmeyen üstü kapalı , günlerce önceden gelen sıra tutan çevre köylerin insanlarının römorkları oldu.

Arabaları ile gelen , ailece oturup yemek yiyen, içen, lunaparkta eğlenen insanlar çoktu. Yalnız ROMAN'lar çoktu önceden böyle çok değildiler.

 Sonra ağbimin sergisine gittik, o hemen ana sağlığa gitti, kendisine  kalp krizi geçirip ilaçlı stent taktırmıştık 5-6 sene oluyor , ayak şişmiş patlamış çok kötü durumda idi. Şişince doktoruna telefon açmış, onu söylediği ilaçları almış,şişliğin akciğerlere ilerlemesini ilaçla önleyip toplanan iltihabı ayak altından bir gece ilaç kullanmak ile patlatmışlar, gitti pansuman oldu. Bu arada şeker de yükselmiş, suçlusunu sergiyi toplarken buldum COLA , başladım bağırmaya hem şeker hem kalp hastasısın bunu nasıl içersin diye bayağı bir söylendim. O sergiye geri döndüğünde biz babamla çıkıp panayırı dolaştık. Resmen hayali sükuta uğradım , bütün çöpleri toplamışlar panayıra getirmişler, ele alınacak hiçbir şey yok. Önceden böyle değildi , hemen her şey panayırdan alınırdı. Doğru dürüst mal satan esnafı da bu çöplükçüler baltalamışlar. Çöpler ucuz diye senin sattığın iyi malı da ucuza istiyorlar. Kitap standına gittim, fiyatlar kitapçı ile aynı idi, hatta internet daha ucuz ordan alamadım birşey. Çevirme yiyelim baba dedim. Babam eski çevirmeciler yok kızım, bak hepsi ROMAN nasıl güvenicen dedi. Ondan da kusur kaldık. HAYALİ SÜKUTA uğradım inanın. Ne dabrukalar, ne bebekler ne mutfak eşyaları ne kıyafetler alırdım ben o panayırlardan. 

Esnafında çuvalla para kazandığı bilirim. Özellikle pantolon, ceket satanların...

Yalnız aşağıdaki resim beni 35 sene öncesine götürdü. Ağbimin serginin arkasında bu iki kardeş uyuyordu. Babaları okul çantası satıyor, içlerindeki kağıtları boşaltmış çocuklarda üstlerinde uyuyordu. Bende sergi altında uyuduğum günleri hatırladım:(( Annem babama yardım için giderken beni de götürürdü. Babam bana bir sandık üstüne defter, kalem, silgi vs koyardı, bende utana sıkıla başında durur soran oldu mu fiyat söylerdim. Babam bazen müşteriyi kendisi gönderirdi, ben satış yapıp sevineyim diye. Öğlen oldu mu kendinin yaptığı güveci (babam çok güzel güveç yapar, yiyen tabak tabak yemek ister) ya da çevirme kelleyi yedikten sonra, serginin altında yatakta bende SİESTA yapardım. Bazen ben kalıcam diye ağlardım, annem dönerdi babam da beni daimi müşterisi olan, sarı saçlarını ayak bileklerine kadar uzatmış, benim hayran olduğum güzellikteki bayanlarla, onların evine gece orada kalmam için gönderirdi. Bu bayanlar benimle ve babamla benim anladığım dilden konuşurlar, ama kendi evlerinde ÇAGARA CUGARA anlamadığım bir dilde konuşurlardı. Herhalde bunlar gavur derdim:))) Meğersem burada POMAK denilen bir kesim varmış, onlarda POMAK mış:)))

Eskilere gittik bu günde böylece, bu dünyanın devranın devamlı değiştiğini gördük...