Buradan dağlara bakarım. Gün, eteklerini toplayıp giderken bir küçük anne gelir. Yatağındaki boşluğa bakar. Tülbentlerini açar, katlar. Kırlentleri düzeltir. Kitapları toplar. Çocukları sorar. Gözyaşımı kurular. “Göğsümdeki çiçeklerin dili yok, unutma.” Evine gülümser. Alın çizgilerimi düzeltir. Sonsuzluğun ağzıyla öper. Yalnızlığımı alır. Yalnızlığını verir. “Ölüler, yaşayanlarda yaşar, bunu hiç unutma.”
Buradan dağlara...
KİTAP HAKKINDAKİ DÜŞÜNCELERİM;
Ara ara şiir okuyalım ruhumuza, çiçeklenelim.
KİTAPTAN ALINTILAR;
Göğsümdeki çiçeklerin dili yok, unutma
*****
Ölüler, yaşayanlarda yaşarlari, bunu hiç unutma.
*****
Sözcüklerden duvar örülmezmiş.
*****
Yaşlanmanın da ötesinde, insan zaman kılığında bir ölüm hecesiymiş.
*****
İnsan geçmişini sevmeden yaşayazmış.
*****
İnsan erken öğreniyor gözyaşını
*****
Balam, taşa dokunacaksan, elin sıcak mı diye yüreğinin üstüne koy, taşın da canı var.
*****
Toprak hayatı sevdirir, sonra unutturur.
*****
Üzülme kardeşim, hayat her yerdedir.
*****
Yaralayan ölene dek yaralanmıştır.
*****
Dünya bir kibir fotoğrafıydı.
*****
Çocukluğu olmayanın, büyüklüğü de olmazmış.
*****
Nasıl sevdin bu kadar yalan insanı,
*****
Biçim veremediğimiz şeylerin biçimini almak.
*****
Dünya, insanlardan yapılmış yalnızlıktı da bunu anlamak için akşam ve yağmur gerekiyordu.
*****
İnsan yaşıyorken özgürdür.
*****
İnsan bazen sevgi sözü söylerken bile korkuyor.
*****
Mazlumun acısını zaman bir yaşama gücüne gücüne dönüştürür de, zalimin kötülüğü ölümden sonra da sürer gidermiş.
*****
Şimdi dünya herkesten yapılmış bir gönül yorgunluğu.
*****
İnsan sevdiğinin bir sözüne küser mi…
İnsan sevdiğinin söylemediği sözüne de küserdi...
*****
Gövdemizde çiçeklenen ne varsa, kalbimizde yaprak dökmektedir aynı anda.
*****
Kötü bir yalnızlık seni incitmesin diye avuçlarındaki hayat çizgisinden sessizce öptüm…
*****
Şükür cehalet bitti! Kimse okumuyor, herkes yazıyor. Kimse öğrenmiyor, herkes biliyor. Kimse susmuyor, herkes konuşuyor. Kimse çekilmiyor, herkes ortada. Kimse kederlenmiyor, herkes şenlik. Kimse yere bakmıyor, herkes gökyüzü. Kimse sevmiyor, herkes arzu ediyor. Kimse gözyaşı değil, herkes küfür. Kimse eşik değil, herkes ufukların ötesi. Kimse gölge değil, herkes ışık.
*****
Herkes bilgi zehirlenmesinden öleceki iki söz arasında kirpacak, aksırık, tıksırık, toz-pas gibi sesler duyulsa da, herkesin siyasetten iklime , aşktan ölüme, hukuktan petrole, karıncalardan kutuplara.... büyük düşünceleri var.
*****
İnsan kendisini sevmeden başkasına dokunabilir mi hiç.?
*****
Neden yalnızlığımızı birbirimize gösterirken utanırız.
*****
Gülmüyorsun da gökyüzü yıldızlarını döküyor üstümüze..
*****
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder