Yüreğimin İklimi: OKUDUM 2021/4 EV

OKUDUM 2021/4 EV

19 Ocak 2021

… hayata tutunmak için inanmaya mecbur kaldığımız bütün yalanlar günü gelince açığa çıkıyor. Ve sonra biz ölmüyoruz. Daha kötü bir şey oluyor. Öğrendiklerimizle yaşamaya devam ediyoruz. Nermin Yıldırım bizleri uzun bir yürüyüşe çıkararak, kendini evinde hissedemeyenlerin, evinden zorla koparılanların, kaçmak zorunda kalanların, hiçbir yere sığınamayanların dünyasına ortak ediyor. Sürprizlerle dolu bu yolu adımlarken, bir yandan bir kere koptuktan sonra artık anakaraya bağlanamayan adacıkların uğultulu sesine kulak veriyor, bir yandan da kendimizi seyrettiğimiz aynaların öbür tarafındakilerle yüzleşiyoruz. Romanlarında okuru aile, toplum ve bellek ekseninde yolculuklara çıkaran Yıldırım, duyarlı sesi, nüktedan ve kıvrak diliyle hafızanın iplerini kâh salıp kâh sararak sımsıkı bir yumak oluştururken, “küçük ve muhteşem hayatlarımız”a bambaşka gözlerle bakmamızı sağlıyor.

KİTAP HAKKINDAKİ DÜŞÜNCELERİM;

Nermin Yıldırım kitapları beğenerek okuyorum. Hem gezi yazısı ya da gezi romanı olmaya aday bir kitap . Portekiz'den İspanya'ya doğru Seher ve ona eşlik eden Ogo'nun hikayesini okurken bu yolculuğun aynı zamanda kişinin kendine içine doğru yaptığı ruhsal bir yolculuk olduğunu da okuyorsunuz. Ayrıca bu yürüyüşü gerçek olarak yaptığını öğrendim yazarın.

KİTAPTAN ALINTILAR;

Bazen yalnızlık her şeyi öyle seyreltir ki, duru bir bakışla görüp seçiverir insan kendine benzeyeni. Sonra ona sarılır ve bir daha asla bırakmak istemez.

*****

Yağmur yormuyor, insanlar yoruyor.

*****

Çocuklar bulunmak için saklanır, yakalanmak için kaçarlar.

*****

Bir yalana ihtiyaç duyarsanız, onun da bir sebebi var demektir. Söylemenizin de, söylemek için o yalanı seçmenizin de. Bunların hepsi bize bir şey gösterecek. Biz de oralara bakacağız birlikte.

*****

Ne garip, biraz kendini deşmeye kalksa, insan, sonunda olduğunu sandığı kişinin tam tersi çıkıyor.

*****

İnsan ağıt örtüleri kaldırıp altındakine bakma cesareti bulduğunda, bir tek kendini bu kadar yakından görebiliyor. Sonra günün birinde aniden şunu fark ediyor: Aaa, hayatım boyunca tiksindiğim insan benmişim.

*****

Her ne yapacaksan hakkını vereceksin, her neredeysen oraya ait olmayı becereceksin.

*****

İnsanın kendine söylediği yalanların da bir miadı var. Katı olan her şey buharlaşıyor, hayata tutunmak için inanmaya mecbur kaldığımız bütün yalanlar günü gelince açığa çıkıyor. Ve sonra biz ölmüyoruz. Daha kötü bir şey oluyor. Öğrendiklerimizle yaşamaya devam ediyoruz.

*****

İnsan bazen başına geleni yok sayarak atlatmak ister.

*****

Galiba zamanın göreceliği en çok aşkta, savaşta, bir de hastalıkta ortaya çıkıyor.

*****

Birini sahiden sevebilmek için tanımak gerekir.

*****

Bazı gereksinimlerin zamanı oluyor hayatta. Ozaman geçince giderilmemiş ihtiyacın yerini karanlık bir ağırlık alıyor. Yokluk boşluğa, boşluk ağırlığa dönüşüyor. Sonra artık ne yapsan başa dönülemmiyor.

*****

Her dilde teşekkürü bilmek lazım.

*****

Deli deliyi gözünden tanır.

*****

Bazen beklenmedik bir iyilik, beklenen kötülükten daha fazla incitir onu.

*****

Malum bir kere incinen kalp, sonrasında korunmak için olmadık önlemler geliştirir, hayatta kalma metodu saydığı zırvalıklarla kendi kendini kırpa kırpa güdükleştirir. Ama o ilk aşk…. O kendini koşulsuz verme, katıksız mutluluk hali, o her şeyin iyi olacağına duyulan mutlak ve kirlenmiş inanç, Allahım, ne güzel, ne biricik hazineydi. Bir kere kaybedenin sonsuza dek yitirdiği.

*****

İnsanın yanında biriyle yürümesi güzel şey aslında.

*****

Kahvaltı bütün öğünlerin atası. İlişkilerin de. Kahvaltıya birlikte oturuluyorsa o ilişki yürür, oturulmuyorsa yatalak kalır.

*****

Özen göstermezsen yaralar enfeksiyon kapar, maalesef böyle kötü bir huyları var.

*****

İnsan kolay yaralanıyor. Sonra çareyi doktorlarda filan arıyor ama yaralanan sensen eğer, kendine önce kendin merhamet edeceksin.

*****

Dünya böyle bir yerdi; kendine mahsus bir hayal kuramayanlar, başkasının hayali olma ya da başkasının hayalini gerçek kılma peşindeydi. Bütün hayallerin kırılmak üzere kurulduğunu bilmez gibi.

*****

Yol uzun, hayat kısa.

*****

Yola bir niyetle çıkanlar daha rahat yürüyor.

*****

Bir aileyi aile yapan nedir? Büyüseler, yaşlansalar, kavga etseler ve hatta birbirlerinden nefret bile etseler hep yan yana olacaklarını bilmek, değil mi?

*****

Ne çok gürültü var, ne meşaketli şey taşıması insanın kendi kendini.

******

Hayatını ağır kanamalı, geçirmek istemiyorsan, koparken parçalanacak kadar alışma kimseye. Onlar seni terk etmeden sen onlardan vazgeç. Kalmaya çalışıyormuş gibi yaparken bile koşarak çık bütün fotoğraflardan. O yaldızlı çerçevelerden sana bir çatı çıkmayacak, medet umma onlardan. Kendi ruhunun çatlak duvarlarına tutun, zararsız hiçliğine yapış. Bir hiçten koparken kanamaz çünkü insan.

*****

İnsan ne kolay alışıyor. Alıştıklarını ne kolay vazgeçilmez sayıyor. Ne kolay onlarla tarifliyor kendini ve sonra ne kolay bomboş kalıyor. Sonradan edinip vazgeçilmez kıldığı her yeni alışkanlıkla yaşamsal bir parçasından vazgeçiyor

*****

Her şeyin kendi içinde akan bir zamanı vardı. Biz dışarıdan bakanlar, o iç zamanı göremeyiz ki. Herkesin zamanı kendini esir alır, biz o zindanı bilemeyiz ki.

*****

İnsan korkunç şeyler öğreniyor hayattan. Dehşet verici tecrübeleri oluyor yahut başkalarının tecrübelerinin zehriyle dolup taşıyor.

*****

Bazı şeylerin hayali aslından daha emniyetli.

*****

Bizzat taşımaya bile katlanamadığım yükü kimsenin omzuna yıkamazdım.

*****

İntihar edecekse bir seferde etmeli işte insan, ileri bir zamana randevu kesince şuurun altı ayrı, üstü ayrı su kaynatıyor.

*****

Tanımadığım birine de olsa borçlu kalmayı sevmem ben.

*****

Söylemek zehri akıtıyordu sahiden demek.

*****

İnsan ya anne olur ya da yabancı. İkisi birden değil.

*****

Daha kaç kere görebileceğini bilmediği birinin her fırsatta yüzüne bakmalı insan. Seviyorsa tabii.

******

Hayatta her şeyin öyle çok sebebi oluyor ki, didik didik edip anlamaya çalışırken insan aklını kaçırabilir. Bir de tabii yersiz manalar yükleyebilir olmadık şeylere. Önemli değil, bu da inanma pratiğinin bir parçası. İnanmak; öğrendiklerinden hayır göremeyip bilmekten vazgeçenlerinin sığınağı.

*****

Sofraya birlikte oturulur, birlikte yenir.

*****

Gençlik ne harikulade şey!

*****

Siz hayatı tam tanımışken tam anlayacağınızı, onun artık size ait olduğunu sanırken, oyunun dışına itiliveriyorsunuz. Siz yaklaştıkça o uzaklaşıyor. Tek bir gerçek kalıyor elinizde. Tek bir korku.

*****

Erteleme bir sorun çözme yöntemi değildir.

*****

Yalnız kalpler birbirine neden çekilir? Bazen bir sıcak sözün, seni anlıyorum diyen bir bakışın hatırına değil mi?

*****

Bir şeye isim takmak onunla sonsuza kadar bağ kurmak demek.

*****

Tek başımayken yanımda kim var ki… İçimdeki seslerden, kendimden başka….

*****

Sahip olmaya çalıştığımız her şey bizi bırakır. Kaçarlar bizden. Hayat bile.

*****

Özlem öfkeden güçlüyse onun sesini dinlemek lazım.

*****

Bütün vedalar zordur Bütün kopuşlar öyle. Bazen olmayacak şeylere alışırız. Tutunmaya çalışırıx. Sonra bir yerde omuzlarımız düşer, beceremeyeceğimizi anlarız. O vakit kesip atmak gerekir. Ya onlar gider ya biz bırakırız. Esasında ikiside aynı şeydir. Koparsın ve canın yanar böyledir.

*****

Dilinde yarım kalmış bir şarkıyla ölmeyi kim isterdi ki?

*****

İnsan bir şeyi neden ister? Gerçekleşmediğine görüp üzülmek ya da gerçekleştiğini görüp yine üzülmek için.

*****

Hayat ölmeye değmez güzelim.

*****

Kader, tekrarlara, çeşitlemelere, simetriye düşkündür. BORGES

*****

Galiba insan yaşı kaç olursa olsun, kanaya kanata, güle, ağlaya, şükürle isyan arasında gidip gelerek her adımda biraz daha büyüyor. Sonra yeterince şanslıysa, bir gün yeniden çocuklaşacak kadar kocadığında, biraz usanarak, biraz bağışlayarak, biraz da omuz silkip artık o kadar da umursamayarak ölüp gidiyor

*****

Bazen düşünüyorumda, en gevezelerimiz bile aslında ne kadar az anlatıyor. En açık sözlü olanlarımız dahi birbirleriyle ancak sislerin, perdelerin, oyunların arkasından, onların zırhına yaslanarak konuşabiliyor. Bazen kırmamak, bazen de kırılmamak için. Galiba mühim olan birine her şeyi tüm açıklığıyla söylemek ve onun hakkında her şeyi tüm açıklığıyla söylemek ve onun hakkında her şeyi öğrenmek değil, birbirinin zaaflarını, korkularını bilip dürtmeden, yaralamadan, kanatmadan, kabullenmeyi becermek. Şu hayatta hepimizin istediği omzumuzda sıcak bir el kulağımızda yumuşak bir ses: “geçecek”

*****

Ağlamak ne büyük nimetmiş, insan bir gözyaşı damlasını bie özleyebilirmiş. Utanmıyorum gözyaşımdan, kıymetimi biliyorum.

*****

KİTAPTA BAHSİ GEÇEN KİTAPLAR;

80 Günde devrialem…

Ökkeş serisi

İki yıl okul tatili

Pal sokağı çocukları

Küçük kadınlar

Fedor amca

Fadik

KİTAPTA GEÇEN MÜZİKLER;