46. HAFTA

sizi korkutmuş bir şeyi yazın

Yüksek okulu Çanakkale'de okudum. Bir hafta sonu eve geldim. O da 18 mart haftası idi. Hafta sonu kızlar evden çıkıp Lodos denilen bir cafeye giderlerdi. Gülhan çıkmamış, Ayşe ve Gülfiye gitmişler. Gülhan uzanmış. (çift yastıkta yatardı) bir süre sonra uyur uyanık halde iken dış kapı açılmış, bizim Gülhan umursamamış. Yattığı o da kapısı açılmış. Allah Allah Gülfiye neden geliyor ki, özlem yok onun yatağında yatsa ya diye düşünmüş. Daha sonra ellerini biri tutmuş, o indiriyor tutan kişi kaldırıyormuş. Neyse bizim Gülhan odanın 4 bir köşesine bu kişi tarafından taşınmış. En son tv nin köşesinde Kelime-i şehadet getirmiş kendine gelmiş. O an cama baktığında omuzunda tüfek asker siluetli biri geçmiş. 

Ben bu tür olaylardan korkarım. Bana geç anlattılar. Onlar hemen hemen her gece dışarı çıkıyorlardı ben yine tv yi açıp dantel oren bir tiptim.

Oturma odası ile yattığımız odanın arasında pencere vardı. Yattığımız odadan tül takmıştık, yataklar görünmesin diye. Bunlar bir gece yine dışarıdalar. Ben de yatak odasında yatıyorum. Kapının arkasında bir resim aynı şapkalı asker resmi. Tırstım kalktım tüm ışıkları yaktım. Kızlar gelene kadar da tırsmış bir şekilde oturdum. Geldiler dedim kızlar böyle böyle. Yok canım dediler. Sonra odaya girdik hep beraber, aynı onlar yokken nasıl ışık yanıyorsa yine o şekilde. Hala orada siluet var. Onlarda tırstılar. Ne yapabilir o resmi dedik, askı bir duvardan bir duvara ip şeklinde indi, kıyafetleri indirdik, siluet aynen duruyor, tülü çıkardık yine duruyor. En son camda pencerede takılı duran vantuzlu oyuncakları kaldırdık:))) Siluet yok oldu.