OKUDUKLARIM 2024/34 BENİM KATI YÜREĞİM

 

 

 

Yaşlanmış anne babasını ziyarete gelen bir genç kadın, meraklı bir kız çocuğu, uzun yıllar boyunca görüşmemiş iki eski dost, hayal kırıklığıyla evine dönen bir kadın, evden eve sürüklenen bir müzisyen... Özleyen, kavga eden, mektup yazan, dertleşen, kuşak çatışması yaşayan insanlar... Okur, Helen Garner'ın az sayıdaki ama ustaca fırça darbeleriyle yarattığı ve empatiyle yaklaştığı bu karakterlerin hayatına bir noktadan, bir olayın tam ortasından giriyor ve seçilmiş sıradan anların, içsel çatışmaların canlandırıldığı küçük sahneleri izledikten sonra da çıkıyor. Sakin ve zarif bir duyarlılıkla, gevezelikten uzak, açık ve dürüst bir anlatımla kaleme alınmış bu öyküler okurda başta fark etmediği derin izler bırakıyor. “Garner'ın öykülerinde kartpostalları andıran bir şeyler var: Özenle kaydedilmiş görüntüler, gösterilmeyen daha sert gerçeklikleri akla getirerek bir anlığına gözümüzün önünde çakıveriyorlar.” New York Times “Eşit ölçüde şefkatli ve serinkanlı... Garner insanın kırılganlığına dair derin bir anlayışla, aşkın, hafızanın ve pişmanlığın hassas işleyişleri hakkında yazıyor.” Economist “Titiz bir nesnellik, derin bir kişisellik.” Kate Atkinson

 KİTAP HAKKINDAKİ DÜŞÜNCELERİM;

14 kısa öyküden oluşan bir kitap, ben beğenmedim.

KİTAPTAN ALINTILAR;

İnsan yazışmalarını ihmal etmemeli.

*****

İnsanlara, hayatlarının kendilerinin ötesinde bir anlamı olmasını isteten şey kendini beğenmişliktir.

*****

İşimizde ihtiyacımız olan şey o kendini bırakma anları.

*****

Mutluluk geldiği zaman öyle yoğun, pürüzsüz ve olaysız oluyor ki, hiç yokmuş gibi geliyor insana.

*****

“Herhangi bir erkek istemiyorum.” dedi arkadaşım. “Bir oğlan değil istediğim. Fikirlerimin çılgınca olduğunu düşünmeyecek bir erkek istiyorum. Hiç kimsenin görmediği tarafımı görecek bir erkek istiyorum. Bana bakacak ve beni sevecek bir erkek istiyorum. Bir yetişkin istiyorum.”

*****

İnsanlar hep anlar, Sana bir baktımı anlar.

*****

Aşk beni ikiyüzlü olmaya zorluyor.

*****

Bence ideal bir dünya da herkesin çocuğu olurdu dedim. İnsanlar sevmeyi böyle öğrenir. Çocuklar sevgiyi insanın kemiklerinin içinden emiyor.

*****

Sevmeyi bir kişiyle birlikte öğrenmek, sonra bu dersi bir başkasına uygulamak mümkündü.

*****

Canı yanmış birini nasıl avutacağını asla bilmiyorsun.

*****

Ben de senin gibiydim. Taştan bir yüreğim vardı. İçim kararmıştı. Her şeyin yasını tutuyordum. Yaklaşan bir ilişkiyi hissettiğimde, verecek hiçbir şeyimin olmadığını bilirdim. Durdum ben de. Galiba Hezekiel'deydi, Tanrı şöyle diyor: 'İçinizdeki taştan yüreği çıkaracak, size etten bir yürek vereceğim..."

*****

Gururun bazen -insanları iradelerinin tersini yapmaya sevk ederek- şefkate yol açtığı da olur. 

*****

Buna ruh mu diyorsun, içinde Ürkekçe cıvıldayan şu şeye? 

 Rainer Maria Rilke 

*****

Güzelliğin demokratik bir tarafı yoktur. Bazı insanlar güzeldir, o kadar... 

*****

"Saygı ifadesi olarak mezarında ne yazmasını isterdin?" dedi arkadaşım. Uzun bir süre düşündüm. Sonra "İki yüz çift çizmenin sahibiydi" dedim. Kendimize geldiğimizde arkadaşım bir mezar taşını gösterdi, üstünde Yalnızca başkaları için yaşadı diye yazıyordu. "Zavallı şey..."

***** 

Cehaletimi ıslak bir palto gibi sırtımda her gittiğim yere götürmeliyim.

*****

"Adalet ve iyilik diye bir şey var diye düşünürdüm" dedi. "Bir akit olduğunu, her şeyin bir anlama geldiğini düşünürdüm. Şimdiyse zeminin birden insanın ayağının altından kayabileceğini biliyorum."

*****

Güzel insanlar açgözlüdür. Başkalarının gözünün ışığını kan hücreleriyle emer ve bununla beslenirler, böylece daha da güzel ve gösterişli olurlar, güç uğruna kendini açlığa mahkum eden benim gibi püritenlerse günbegün zayıflar, solup küçülürler, sonunda da yalnızca çelik gibi sert bir irade kalır böylelerinden geriye.