BANA KARŞI KONULAN YASAKLAR

 

 

 

Yasaklar ile büyüyen biriyim, hatta bazı yasaklar hala devam ediyor diyebilirim, bunun sonucunda da çatışmalar yaşayan biriyim. 

 

İlk yasaklarımdan biri kütüphaneye ve sinemaya gitmeme yasağımdı. Kızlar ve erkekler buluştuğu için yasaktı. Ama her ikisine de kaçak yaptığımı gayet iyi hatırlarım. Eski tarihi kütüphaneye bir defa gittim nasılsa ders yapmak için. Kütüphaneye gitmeyeyim diye ağbimin eve ansiklopedi seti aldığını gayet iyi biliyorum. 

Eski belediye sinemasına da korka korka kaçak yaptığımı gayet iyi biliyorum, erkek arkadaşla ilgilenmekte yasaktı, o tür konulara hiç giremezdim. Okuldan arkadaşlar ile gitmiştik. O da büyük ihtimal ağbimin İstanbulda çalıştığı döneme denk gelmiştir büyük ihtimalle:))

Şimdi ise büyük rahatlıkla her iki yere de girip çıkabiliyorum.

İkinci yasak olarak ise pantolon giymeme yasağım vardı mesela, diz altı yada ayak bileği  etek giyebilirsin ama pantolon giyemezsin. Toplusun ya pantolon yakışmaz zihniyeti var. Yıllarca bunun savaşını verdim, babama çok yalvarıyordum ama ağbim kabul etmiyordu. Yıllar sonra lise yıllarında iken baktım babam bir akşam eve paketle geldi, al bunları bir dene dedi. Baktım içinden 3 tane tayt ( ayak altı destekli taytlar vardı) ve 2 tane tshirt çıktı, pazardan almış. Üzerine uzun tshirt giymem şartı ile bunları ev içinde ve yakınlarda giymeme izin verdiler, ben pantolon için yavaş yavaş alıştırma yapmaya başladım. Neyse bir gün benim taytlardan birini ve tshirtü sınıf arkadaşım emanet istedi verdim bende. Arkadaş bunları giymiş erkek arkadaşının evine gitmiş, onlarda badana yapıyorlarmış, bizimki kalk kapalı boya kutusunun üstüne otur ama kenardan boyalar akmış taytı batırmış. Aynısından çok aradı ama bulamadı öyle kaldı, bir daha da kimseye malımı emanet vermedim.Pantolon hala alamadım ama taytlar ile idare ediyoruz.

Bir başka yasakta çarşıya gittiğim güzergahtı. Kısa mesafe çamlık dediğimiz ağaçlıklı alandı, ağaçların altında ya erkekler kızlarla otururlardı yada tek erkekler içki içerlerdi. ( şu an burası şehrimizin en güzel parklarından biri) Ben çarşıya giderken caminin önündeki yolu kullanmak zorundaydım, arkamdan tembih ederlerdi cami önünden git diye. Neyse ben de o yolu kullanıyorum, yalnız caminin bitişiği ekmek fırını, fırının arabasını kullanan adamda gözleriyle bakarak beni rahatsız ediyor, eve kadar takip ediyor filan:)) cami yolu bile güvenli değil:)) anneme bahsettim böyle böyle dedim o da ağbime söylemiş. Bir gün sabah kalktık kahvaltı yaptık liseye gidiyorum formamı giydim, saat gelsin diye bekliyorum. Babamla ağbimde bahçedeler arabayı çıkarıp pazara gidecekler, annemin sesi geliyor, yapma  bırak diye. Bir baktım ağbim ekmek arabasını durdurmuş içinde adamı ( benim rahatsız olduğum) dövüyor. Sebep geçerken evin önünden yavaş geçiyormuş ve içeri bakıyormuş. Adamı bir daha görmedim.

Bir diğer yasakta kızlı erkekli yapılan çaylara gitmem yasaktı. Herkes hafta sonu çayda eğlenirken ben evde ya temizlik yapardım yada dantel örerdim. Neyse teyzemin kızı İstanbulda ünlü bir telekominasyon şirketinde genel müdüre sekreter olarak işe başladı. Teyzem de ağbime gel seni de oraya işe koyalım pazarcılık yapma dedi. Bizimkiler tamam dedi ağbim İstanbula teyzemin yanına taşındı. ( 1 sene dayandı orada sonra yine evde idi) Ben de fırsat bu fırsat evde yok ya 2 defa çay yapılan mekanlara kaçak yaptım:)) herkesin yanında sevgilisi var bende yok, sonra merak etmez oldum çayları:)) Ağbim hala İstanbulda , fakat bizim insanımızda herşeyi yetiştiren bir insan. Ağbimin izne geldiği bir hafta sonu, ona benim kendim gibi toplu bir erkekle çıkmaya başladığımı hatta nerede gördüklerini söylemişler. Geldi evde beni dövecek, anneme bağrınıyor siz bu kıza sahip çıkmıyorsunuz falan diye. Anlat kim ne görmüş dedim anlattı, o benim sınıf arkadaşım dedim ki gerçektende öyleydi. Düz bir cadde düşünün en sonda erkek öğrenci yurdu vardı Fikri oradan caddede ilerlemeye başlardı, ara sokaktan Figen çıkardı, onları görünce ben çıkardım bahçeden onlara katılırdım. Biraz ilerden de benim gibi toplu olan arkadaşımız Kazım çıkardı caddeye 4ümüzde aynı sınıfta idik, okula birlikte giderdik. Zaten okulda da yakıştırırlardı ama efendi çocuktu gerekene gerekli cevabı verirdi. Okulun iki tonton insanı olarak bayramlarda flamayı bana, bandonun büyük davulunu da ona taşıtırlardı:))) hala karşılaşırız kendi halinde iki kardeşi var, annesi bakıyordu onlara annesi vefat etti şimdi o bakıyor kardeşlerine.

Yüksekokul yılları yine pantolonsuz geçti, evde kaldığım kızların erkek arkadaşları vardı, ben edinmedim arkadaş. Bunlar beraber gezerlerdi, bazen bana da gel derdiler giderdim, ama herkes bir köşeye çekildimi yalnız kalırdım. En iyisi evden çıkmamak derdim, yalnız kaldığım için korkardım dairenin tüm ışıkları yanardı geceleri ya kitap okurdum, ya da dantel örerdim dergilerden model seçerdim onları yapardım. 3 kutucuktan başlama yanlardan arttırmalı yuvarlak bir masa örtüsü ile dantel perde örmüşümdür 2 senede:)))

Yüksekokul bitti işe başladım hala pantolon giyemiyorum:)) bu arada konfeksiyonda kalite kontrol şefinin yardımcısıyım. 6 tane erkek şefin arasında tek bayanım, işe girmemede yardımcı çaycı bir ablamız var kapalı bir bayan, ailece bize gelirler iyi görüşürdük. Çay ocağındayız diz altı etek giyiyorum, haliyle oturunca diz üstü oluyor. Bu bayan beni ikaz etti giymeyeymişim öyle, bende ayak bileğinde etek giymeye başladım:)) o bayan hala benimle ve ailemle diz altı etek giydiğim için konuşmaz. Neyse fabrikada 5 ay çalıştım yemekhanesinin altı atık su deposu imiş, metan gazı sıkışması sonucu patlama oldu, arkadaşlardan çok ölen oldu. Ben de o gün 15 dakika erken çıkmasaydım yemeğe bende patlama anında orada olacaktım. Süresiz izin verildi ve ben bir daha dönmedim.

Sonraki iş yerimde de etek giymeye devam, deneme süresindeyim mesaiye kaldık, iş bitişi şirket bize araba çıkarmadı, bizde 5-6 kişi tek sıra halinde asfaltın kenarından yürüyerek kavşağa ulaşıp oradan otobüse binip şehre geleceğiz. En arkada ben yürüyorum geldi taksinin biri arkadan bana çarptı, hızlıydı, arabanın ön cam patladı, sağ dikiz ayna kırıldı, tampon kırıldı ( sanırsam ben arabaya çarptım:))) ) araba geldiği yöne ters geri döndü kaçtı kim bulamadık. ben sadece havaya fırladığımı, yere düştüğümü ve üstümdeki kanı gördüğümü hatırlıyorum. Sonra kendime geldiğimde yakındaki büyük bir fabrikanın revirinde idim, lojmanlardan doktoru çağırmışlar, doktor benimle ilgileniyor. O günde bütün kıyafetlerim sıfırdı, yeni almıştım, yine diz altı etek giymiştim. Neyse fabrika aracını tahsis ettiler, şehre evime geldim. Elimde de buz poşeti sol bacağıma tutuyorum. Ertesi gün fabrikadan aradılar sigorta olmadığı için tedirginler benim bacak oldu 2 kat, şişti. Abdurrahman bey geldi fabrikadan eve, benim özel hastanede tedavimi yaptırmamı ve tüm masrafı fabrikaya fatura ettirmemi söyledi, öyle de oldu bacağımı yardılar iç kanama yapmış, tüm biriken kanı dışarı akıttılar, rapor 

verdiler. Sonra fabrika da iş başı yaptım sigortam oldu. İnsan kaynakları ve muhasebe bir arada idi. Bir süre sonra bu bölüm İstanbula taşındı, seni de alalım filan dediler ama ben düşünmüyorum dedim. 

Daha sonra babamın izni ile nihayet ben pantolon giymeye başladım,(1995 yılları) daha rahattı oram buram açıldı sorunu yoktu. En son çalıştığım iş yerinde bir kaç defa etek giydim, baktım ortaya Marlıyn MONREE pozları çıkıyor onu da bıraktım:)) depoda çalışıyorum deponun arka kapısıda açık ön kapısıda cereyan yapıyor, odadan dışarı çıkayım giydiğim etek nerdeyse başıma geçecek:)) yemekhaneye gidiyorsun havalanmasın diye elinle topluyorsun, leydiler gibi yürüyorsun falan:)) bir daha da ayağıma etek sokmadım gardrobumda etek yoktur mesela.

Amcamın elini bile öpmek yasaktı:)) uzatmazdı elini öpeyim diye, omzuma dokunur hadi güle güle falan derdi. Bir gün bir kaptım o eli öpmek için bırakmadım bir daha:)) el öptürmez ama düğünlerde gazete kağıdına sarılmış kutu biradan içerdi:)) sonra da dansa kaldırırdı. Rahmet olsun, babam vefat etti 40 gün sonra da o vefat etti. 

 

Yine böyle bir düğünden bir kare:)) Yılını hatırlayamadım ama 2000 li yıllar...rahmetle anıyorum kendisini.

(Bu resmi çok seviyorum, yine kiloluydum, kalbime bir aşk misafir olmuştu ve ben bir sene de 35 kilo vermiştim:)) Aşk duygusu küsüp gidince tekrar aynı kilolara ulaşmıştım.)
 

Konya/Ilgında Babamın amcasının oğlu vardı Mustafa amca o da elini vermez, öptürmezdi mesela....

Yasaklar hala devam :)) evin karşısı fırın oraya geçerken bile uzun hırka giyeceksin falan:)))))) 

İş yeri ile ilgili seyahat yasaklarını nasıl deldiğimi de  bir başka yazıda anlatırım:)))

 

Yasaklar çiğnensin diye yaratılmıştır diyorum bende:)))