OKUDUKLARIM 77 KIRMIZI BİSİKLET

 

 

 

Önce ürkerek bastı pedallara... Kırmızı bisikletin dengesi bozuldu. Fark ettirmeden seleden tutup düzelttim. Acemi sürücüyü iltifatlar ve ıslıklarla yüreklendirdim.  Şimdi bazen arkasından tuttuğumu bilmeden bisikleti kendisinin sürdüğünü sanıyor, bazen ise tuttuğumu sanıp gerçekten kendisi sürüyordu. Zamanla bisikleti kimin yönettiğini ayırt edemez oldu.  Oysa ben farkındaydım:  Kırmızı bisiklet uçmaya hazırlanıyordu. Kırmızı Bisiklet'te Can Dündar "baba olma" serüvenini, kendi yaşadıkları üzerinden okurlarla paylaşıyor. Kendi babasıyla ilişkisini, "babba" kelimesini ilk duyduğunda yaşadığı coşkuyu, başlardaki uykusuz gecelerde hissettiklerini ve onu takip eden, "Hangi masalı okumalı, hangi oyuncağı almalı?" gibi endişeleri, bütün içtenliğiyle dile getiriyor.  Ve kırmızı bisikletin iki tekerlek üzerinde seyretmesiyle uyanan, "Hangi okula göndermeli, tarihi nasıl anlatmalı, doğumu nasıl öğretmeli, beladan nasıl esirgemeli?" gibi kaygılarla, giderek bir yol arkadaşına dönüşen oğluyla ilişkisini anlatıyor.  Can Dündar, Kırmızı Bisiklet'in 20. baskısını hazırlarken kitabı elden geçirerek yeniledi. Kendi yaşadıklarının yanı sıra başkalarının deneyimlerine; günümüz çocuklarının, gençlerinin ve anne babalarının sorunlarına da yer veren yazar, kitabın yeni halini, yakın zamanda kaybettiği babasına vedasını anlattığı yazılarla sonlandırdı.

 

KİTAP HAKKINDAKİ DÜŞÜNCELERİM;

 

Kitap dede-baba-çocuk üç kuşak arasında dönüyor. Kimi hikayede babaların dertlerinden bahsetmiş, kimi hikayede kendini çocukların yerini koyup çocukların sorunlarından bahsetmiştir. Can Dündar'ın deneme-inceleme türünde yazdığı kitap, sizi çocukluğunuza götürüyor.

 

KİTAPTAN ALINTILAR;

 

Kıymetini bilirsen hayat, nihayetsiz bir düğün.

*****

Ölüm döşeğindeki birinin keşke işime biraz daha zaman ayırabilseydim dediği duyulmamıştır.

*****

Hayat bir prova değil, Hepimiz sadece bir kez yaşıyoruz.

*****

Hayatın basamaklarını tırmanıp yükselirken insan, kendisini yukarı taşıyan şeyin, çocukken kalbine yerleştirilen o cesaret duygusu olduğunu fark edemiyor.

*****

Babalar gününü babaları ile kutlayanlar şanslı

*****

Babalar açısından evlatla ilişkiler de üç döneme ayrılabilir:

İlki " yavruma canım feda " dönemidir.

Her baba, bebeğini ilk kucağına aldığında avucunu dolduran sıcaklığı başka hiçbir sevginin yaratamayacağına inanır. Artık çocuğu için yaşayacaktır.

İkinci dönem " hiç vaktim yok ki " dönemidir.

Bebeklik devrinin tatlı neşesi, yerini uykusuz gecelere, dur durak bilmez bir ilgi talebine bırakır ve baba yeniden işlerine gömülür. Ömrünü adamaya söz verdiği evlatla akşam sofrada ya da televizyon karşısında birlikte olabilir ancak...

Ve son dönem

Artık evladını sevmeye vakti vardır, lakin seveceği evlat çoktan yuvadan uçmuştur. Bir zamanlar cıvıl cıvıl şakıyan çocuk odasının derli toplu sessizliğine bakıp " keşke ona daha çok vakit ayırabilseydim" diye iç geçirir.

*****

Çocuklarımızı ekran karşısından alıp onlara neşeli şarkılar öğretmeli, kitapla, masalla, şiirle tanıştırmalı, sohbet etmeli, yeni tatlar tattırmalı, eğlenceli oyunlasr oynatmalıyız.

*****

BarişManço'nun ardından en doğru tanımı Erol Evgin yaptı:

" O bir masaldı"

*****

Çocuklar bizim hayatımızın tamamını kaplıyor gibiş gözükse de aslında biz onların hayatında yokuz.

*****

Yolculuk bir öğrenme yöntemidir. Bilmemiz gerekenleri bize o öğretir.

*****

Keşfedilecek ülke insanın kendisidir.

*****

Unutmayın; depresyonun ve yalnızlığın çağında, sabırsızlığın da, uyumsuzluğun da, dertleri yenmenin de, hayata direnmenin de, hep beraber gülebilmenin de yegane reçetesi iletişimdir.

*****