Yüreğimin İklimi: BAYRAMI HASTA GEÇİRDİM

BAYRAMI HASTA GEÇİRDİM

24 Nisan 2023

''Yeter ki Sevsin...'' ya da
''Olsun Ama O Beni Seviyor!'' diye bir şey yoktur!
Bir kişinin sevme ve bunu gösterme şeklinin sana iyi gelip gelmemesi vardır.
Sevildiğin yerde kıçını kırıp oturmak gerektiği insana maalesef ailede öğretilir!
Annen seni yerli yersiz döver ama olsun o annendir ve seviyordur.
Baban seni ihmal eder ama olsun o babandır ve seni seviyordur.
Onların adına sevgi dedikleri şeyle yetinmeyi, bunu baş tacı etmeyi, onlara müteşekkir olmayı, hakkını aramamayı öğrenirsin.
İçinde bir yer sana sevgi diye sunulan pakette bolca özensizlik, sağlıksız ve hasarlı bir takım tutumlar olduğunu bilir.
Ama o paketin sevgi olmadığını kabul etmek,
Kendimizin sevilebilir olmadığını da kabul etmek gibidir.
Bunun yerine tatmin edici olmayan bir şeye eyvallah demeyi alışkanlık haline getiririz.
Az buz ama adı sevgi olan şeyler bizim için meşru olur.
Seni seviyorum diyen insanların yaptığı şeyler, bir şekilde kabul edilebilir olur.
Kabul etmezsek, sevgisiz, kimsesiz ve çaresiz kalacağımızı zannederiz...
Zira içimizdeki çocuk bir zamanlar bağımlı olduğu kişilerin sevgisini hak etmek için buna mecbur kalmıştır.
Herkes kendisi gibi sever!
Herkes elinde olanı verir.
Hatta bazen elinde olsa da işine gelmediği için vermez!
SEVGİ her şeye gücü yeten ve parıltılı bir şey olmak zorunda değildir.
Ama eğer gerçekse;
SEVGİ şefkatlidir...
SEVGİ korur...
SEVGİ zorlamaz...
SEVGİ acıttığını bile bile yapmaz!
ÖZDEĞER algımız, bize sevgi adı altında dayatılan paketlerin içinden acı veren şeyler çıktığı zaman,
''Sağol Almiyim Annem!'' demeye başladığımızda güçlenir.
KENDİNİZİ SEVİN.
İhtiyaç duyduğunuz sevgiyi kendinize verin!
Muhtaç ve eksik olmadığınızı bilin.
Gönlünüzü doyurmayan insanların gözünüzü boyamasına müsade etmeyin.

Siz bu satırları okurken büyük ihtimal ben tomografi cihazının içinde olacağım. Senelik akciğer kontrolüm geldi bakalım sonuç ne çıkacak.

Arifeden bir gün önce çarşıda yağmura yakalandım, saçlarım ıslandı. O gece limonlu sumaklı bir yoğurt yedim, sahura yakın midem kalktı, zor yetiştim lavaboya. O saatten sonra da bir sıtma geldi, az bir şey peynir pide atıştırıp, bir süre kanapede oturdum ama sanki sırtıma, petekler yandığı halde kar yağdı, niyetlenip yattım, yorganı da çevreledim etrafıma, sabah nanay dım baktım akciğerden ..... geliyor yine koştum lavaboya gelenin rengi moralimi bozdu, acabalar ile telefona yapıştım, doktor çıkmış el mahkum bu güne kaldım. Astım bronşit hastasıyım, üşüttüm mü acaba yoksa başka birşey mi diye diye 3 günü geçirdim, öyle takmışım ki kafaya annemin elini öpmeyi unutmuşum düşünün artık, Annem laf sokmasa hiç hatırlamayacağım.

İnşallah bir sorun çıkmaz. Zaten 6 ayda bir tomografiye giriyordum, ilk defa 1 yıla çıkmıştı bu sene kontrolüm. Mayıs ayında gitmem gereken doktora soru işaretlerim yüzünden bugün aldığım 09:45 randevusu ile uçarak gidiyorum.

Dualarınız benimle olsun..

Bayramda pek gelenimiz yok artık, akrabalık ilişkileri kestiğimiz kişiler ne arar nede biz ararız. Önceden miş o bayramlar, konu komşu geldi birkaç tane o kadar.

Ben ter attığım için pek bir iştahsızım bu bayram, dediğim gibi umarım sorun çıkmaz.

Elimde okunmamış bekleyen bir iki gazeteyi okudum..

Bu iki kitap arasında gelip gittim okumalarda...

Bunları geçtiğimiz hafta kütüphaneden almıştım...

Bunlarıda sahafıma ısmarlamıştım, kitaplığıma en son eklenenler bunlar.

Bayram sabahı hem mor hemde beyaz leylaklardan topladım vazoya koydum. Beyaz leylak bahçede pek kalmamış bile, kaldırımdan geçen romanlar uzanıp koparıyorlar. Aynı yerde bir ayva vardı çürük yapardı ayvayı, annem bu sene onu dibinden kestirdi. Kaldırımdan geçen roman bayan anneme şunu demiş;

- Marı ne kestin onu gelip geçerken birer tane koparıp yiyordum ben demiş:)))