OKUDUKLARIM 2023/32 ÇEYİZ

 

 

 

Hatice Kübra Tongar’ın kaleminden, ÇEYİZ 

Anneler bazen kederlerini koyar kızlarının çeyizine bazen de kederlerini… 

 Annemden aldım çeyizimi, 

 Serdim dantel dantel ömrüme. 

Aldığım çeyiz değilmiş ki Kaderimmiş meğerse... 

 Anneler kızları için ince ince danteller örer... 

 Anneler kızları için iğne oyalı tülbentler bezer...

 Anneler kızlarının hem tahtını hem bahtını eyler... 

Nesilden nesile aktarılan korkuların, kederlerin, tebessümlerin, kırık kanatların, kabuk tutmuş yaraların, yarına saklanan umutların yaşamın bağrından akan iyileşme hikâyelerini bırakıyoruz sehpanızın üzerine.

KİTAP HAKKINDAKİ DÜŞÜNCELERİM;

Kitap on iki öyküden oluşuyor. Her öyküde farklı karekterlerin  iyileşme hikayesi anlatılıyor. Kitabı okuduktan sonra esas çeyizin ruhu sağlam bireyler yetiştirmek olduğunun önemini anlıyorsunuz. 

 

KİTAPTAN ALINTILAR;

 

Anneler bazen kederlerini koyar kızlarının çeyizine bazen de kaderlerini.

******

Siz eşekliği baştan kabul ettiğinizden sebep semer yükleyeniniz, tepenize bineniniz ve pek tabii sopaya devam edeniniz bol olur.

******

İnsan otuzundan sonra da doğabilirmiş.

******

İnsanın ne yaparsa yapsın ailesine yaranamayacağını fark etmesi kolay baş edilir bir gerçek değildir. Bu yüzden pek çoğumuz bu gerçeği görür ama görmezden geliriz.

******

Depresyon yaşama dair hiçbir umudunun kalmadığı zaman gelen bir hastalıkmış.

******

Annelik kan bağıyla değil can bağıyla olurmuş.

******

İnsanın kendi öyküsü neyse başkalarınınöyküsünü de öyle yorumlar; Kendi yarası nereden kanıyorsa başkalarını da benzer yerden yaralı sanırmış.

******

Allah insanı özgür ve özgün olsun diye yaratmış.

******

Hiçbir şey toptan iyi yada toptan kötü değil. İyiler de var, kötüler de..... Ama beyin hep kötüleri seçiyor bizi korumak için. Kötü anılar biraz fazlaysa veya hayatımızda derin izler bıraktıysa, işte o zaman iyi anılar hiç yokmuş gibi geliyor insana. Oysa oradalar, tüm anılar orada, eğer elimizi uzatıp değmeye çalışırsak iyi olanlara da dokunabiliyoruz.

******

Herkes kendi açısından haklıdır.

******

Geçmez sandığın her dert, bitmez sandığın her acı, sonsuz sandığın her mutluluk, bugünden baktığında küçücük bir anın içine sığabilecek kadar küçülüyor.

******

Bazen hıncını öfkelendiğin kişiden çıkaramıyorsan, çıkarabileceğin en makul kişiden çıkarırsın.

******

Şekline şemaline ne kadar özenirsen o kadar iyi hişssedersin kendini.

*******

İnsan başkalarından utandığında, içindeki bu utancı bastırabilmek için onların utanılacak ayıplarını ortaya dökmeye meylederdi.

******

İçindeki utancı bastırmak için insanları ayıplayan Meryem Hanım, kınayan iç sesinin kendi utançlarından beslendiğinin farkında değildi. İnsanların ayıplarını buldukça aslında içindeki ayıpları büyütüyordu. İnsanları kınayan iç sesin yankısı, en derinlerde kendi kendini ayıplıyordu. İçindeki utanç büyüdükçe daha çok kınamaya başlıyor, ayıplamaları arttıkça içindeki utanç daha da kök salıyordu.

******

Başkalarını kolayca kınayıveren insan, iş kendi canından kanından olana, kendinden bildiğine gelince taraf tutardı, affetmeye meylederdi.

******

Çalışan insanların temelde iki gruba ayrıldığı varsayılır: Sevdiği işte çalışanlar ve nefret ettiği işte sürünenler.

******

İsimlerin etkisi olurda soy isimlerin etkisi olmaz mı?

******

Annesi sürekli aşağılarmış kızını. 'Sünepesin' dermiş, 'beceriksiz' dermiş. 'sen büyüyeceksin kadın olacaksın da biz de göreceğiz' dermiş. Neden peki? Bir anne kızına neden böyle kötü cümleler hediye edermiş? Çünkü içinde derin bir değersizlik duygusu varmış. Kendini değerli ve üstün hissedebilmek için sürekli kızını aşağılarmış. Kızı ne kadar aşağıdaysa kendisi o kadar yukarıdaymış.

******

Acılarımızın bizi diri tutup daha iyi bir hayat kurmamız için yakıt olabileceğini anlatmıştı.

******

Her insan kendi cennetini de cehennemini de içinde taşırdı.

******

İnsan köklerini bulduğunda, köklerindeki gerçekle yüzleşip onu olduğu haliyle kucakladığında büyüyormuş.

******

Derdi olan sazı sever, saz dertten anladığı için sazendeler en çok sazıyla dertleşirdi.

******

Sanki diliyle değil kalbiyle konuşarak. Eski dilde 'dil' kelimesinin 'gönül' anlamına gelmesi belki de bu yüzdendi. Bazı diller sanki sadece dil değil gönüldü de...

*******

Dıştan bakınca görünmüyor yaran.

******

İnsan Allah'tan gelen - ölüm,deprem,sel - gibi acıları daha kolay kabul eder ama insan eliyle olan şeyleri kabullenmek zor olur.

******

Demirin, çeliğin, betonun ağırlığını bir tartıya koyarak kolayca bulabilirsiniz ama acının kaç kilo geldiğini tartacak bir terazi yok elimizde.

******

Acına susarak değil, konuşarak beni ortak etseydin. Anlatsaydın, ağlasaydın, küfretseydin ama beni de yoldaşın kılsaydın.

******

Zaten konuşmak hep iyi gelir insana.

******

Nefes alamayan bedenin değil, ruhun. Fark et artık bunu. İçinin perdelerini aç.

******

İnsan, farklı katmanlardan, farklı kendilik tabakalarından oluşur. Psikoloji, insanın iç katmanlarını kabaca iki ayrı boyutta inceler: Bilinç ve bilinç dışı. Bilincimiz düşünerek, tahlil ederek muhakeme ederek belirli filtrelerle işlemlediğimiz girdileri ifade ederken, bilinçdışımız hiçbir filtre olmaksızın tüm deneyimlerimiz ve öğrenmelerimizden arta kalan duyguların deposudur. Panil atak ise, bilinç dışı boyutta incelendiğinde, derin yalnızlık duygusunun varlığını işaret eder. Kişi etrafında ne kadar çok insan olursa olsun kök ailesiyle yakın bir bağ kuramamışsa yalnızlık duygusu içselleşir. Kalabalıklar içinde yaşanan yalnızlık deneyimi ortaya çıkar.

******

Panik atak, bilinç dışı yalnızlık duygusunun işaretidir.

******

İnsan annesiyle kurduğu ilişkide, yani şu dünyadaki ilk ilişkisinde bağ hissedemediğinde yalnızlık duygusu bir hayat motifi olarak belirmeye başlıyormuş meğer. Ne kadar eşi dostu, arkadaşı, hatta evlatları da olsa kendini içsel bir düzeyde hep tek başına, hep bağsız, hep yalnız hissediyormuş.

******

Şimdiden çeyizler hazırlıyorum sana canım kızım

'Sen çok değerlisin' yorganları dokuyorum ilmek ilmek.

Bir gün insanlar seni üşütürse hoyrat cümleleriyle,

Bu yorganlara sarınıp ısınabilesin diye.