BU ADAM BENİM BABAM

Bugün hüzünlü günlerden biri, babası sağolanlar kıymetlerini bilsinler, öldükten sonra çok aranıyorlar. Bugün babalar günü  babasız geçen 5. yıl benim için.

Babam yufka yüreklim geri dönüşün yok ama seni çok özledim bunu satırlara dökmek çok zor. Babamlar yedi kardeş ve hepsi birbirine çok bağlı idiler. Anne ve babalarını çok küçükken kaybetmişler. Aslen Antalya Aksekililer. Babam en küçükleri erkek olarak, anne baba öldükten sonra  Ilgına amca yanına gidiyor, orada bir süre kaldıktan sonra işportacılık yapa yapa trenle İstanbula geliyor, orada trakyanın panayırları ile ilgili methi duyuyorlar Trakyaya gelip buraya  yerleşiyorlar amcam ile, burada annemi görüp beğeniyor onu kaçırıyor evleniyor babam. Amcam sonra istanbula taşınıyor biz kalıyoruz. Eli açıktı herkese yardım ederdi, öldüğünde cebinden sadece 1 tl çıktı. Malı mülkü yoktu sadece bu arsası ve oturduğu evi vardı. Cenazesi çok kalabalıktı 31. 12.2015 te vefat etti dizlere kadar kar vardı 01.01.2016 da toprağa verildi.  biz kalabalık olmaz diye düşündük ama duyan herkes geldi cenazeye. Bizim buralarda ölünün ardından yemek verilir gelenlere, yemeği de boldu yiyeni de boldu.

Kimse ile kavga etmemiştir, kimseye eşi evlatları dahil el kaldırmamıştır. Cebinde varsa parası almış yemiştir kimseye el açmamıştır. Ağbisi bulunduğu şehrin gizli sakıp sabancısı olarak anılır, 2 tane fabrikası vardır ama bir kere arayıp ta ben parasızım dememiştir. Tek Ali amcam kışın arayıp paran var mı diye sormuştur Allah razı olsun, malum pazarcıdır kışın yağmuru karı soğuğu vardır, işe gidemediği günler olur. Fakat o yazdan kışlığını yiyeceğini, odununu ,kömürünü kenara koyardı kimseye el açmazdı. Ben yoklukla okutmuştur, bende işe başladığımda gereğini yapmışımdır, parasız bırakmadım onu maaşımı eline verdim hep yeter ki kimseye muhtaç olmasın dedim. Oda Allah razı olsun demiştir.

Bu gün onun günü o yanımda yok ama onu sevdiği şarkılar ile anıyorum, ağlıyorum.