VİCDANINIZA TERS DÜŞEN HİÇBİR ŞEY YAPMAYIN

Bugün sabah erken kalktım, bizimkiler yine de kahvaltı yapmıştı. Bende hafif bir şeyler atıştırdım. Annem tekrar yatmıştı. Ağbim de öyle, mutfağı topladım bulaşıkları yıkadım. Dün biraz yaprak toplamış annem onları haşladım süzülmeye bıraktım. Kendime bir kahve yaptım Telefonu elime aldım eski resimlere baktım, babamın resimleri falan çıktı karşıma böyle bir günde onsuz olmak bayağı koydu bana. Baktım bizimkiler kalkmış, içeri girdim Netten sanat müziği açtım ağladım. Babam öldüğünden bu yana 5 senedir müzik dinlemiyordum, geçenlerde Ruşyenanın bir yazısı müzik üzerine idi ve ben bu yazıdan sonra müzik dinlemeye başladım, hatta müzik indiriyorum eskilerden ıpoduma tekrar yükleyeceğim. 

Yalnız 2015 -2020 arası  hangi müzikler moda oldu onu bilmiyorum, artık onları da zevke göre bakacağız.

Ölmeden önceki son günleri, Kalpten 2000 yılında bypas olmuştu 15 yıl sonra  2015 yılında pıhtı attı kalp, beyine, geçiçi felç oldu. Aynı zamanda prostat kanseri idi. Nur içinde yatsın. Ağbim rahatsızlandığından bu yana mezara gidemiyoruz mezar şehir dışında, ağbim de araba kullanamıyor kaldı öyle. Komşulara rica etmek lazım bir ara.

Ağlamam durdurduktan sonra kalktım akşam yemeğini ocağa koydum. Bir makina çamaşır yıkamıştım onu astık. Asmakla toplamamız bir oldu, gök yere indi sanki bir yağmur anlatamam size.
Haşlanmış yaprakları poşetledim zorla dolaba sıkıştırdım, yer kalmadı yarın TVnin son taksidi çekmeceli derin dorucu bakacağım eve, Daha kışlıklar hazırlanmadı onları koyacak yer kalmadı. 

Meydan okumanın 21 gün sorusu;

Hayatta aldiginiz hangi derse mutesekkirsiniz?

Yıllar önce babam ölmemişti daha, İstanbuldaki amcamın torunu buradan bir kız sevmiş, ablamlarda (kuzenim) buraya gelmişler, kızı istemişler. Bizi telefonla nişana çağırdılar kız tarafının evine. Evi tarif ettiler bizim eve gelmeden 2 sokak öncesi. Bir de telefonda anneme hitap ederken garip yengeciğim diye hitap etti. Benim şalterler attı hem malları yiyecekler hemde kalkıp annemi küçümseyecekler. Oturduk nişan gecesi evde gitmeden konuştuk ve biz nişana gitmedik ailece. Biz İstanbula gittiğimiz zaman her ne olursa olsun amcamızın ayağına gidiyor, onunda yengemin de ellerini öpüp hatırlarını soruyoruz. Bunlar biraz maddiyat olarak üstün oldukları için amcalarını yengelerini ayağına çağırıyorlar. Neyse nişanı bizsiz yaptılar. Sıra geldi düğüne, hadi Özlem dedim derslerini aldılar annemide ikna ederek babamla beraber kız evine gittik. Orada onları bekliyoruz gelin arabası geldi amcamlar daha henüz İstanbuldan gelmemişti. Gelin arabasından küçük kuzenimle kızı indiler ben şoklardayım buraya istanbuldan gelmişler ne biz geldik diyorlar ne bir şey. Baktım babam amcamın kızının ve torunun karşısında ayağa kalktı elini uzattı. Benim ise yaptığım tek hareket o an orayı terk etmek oldu. Kuzenim geri çevirmeye çalıştı ama nafile dönmem sözümden de hareketimden de. Neden terk ettim ben o küçük kız doğduğunda iş yerinin eğitimi vesilesi ile İstanbulda idim. Merter green parkta kalıyorduk. Gündüz eğitim bittikten sonra taksi ile bakırköye kuzenime geçip bebek hediyesini vermiştim. Rahmetli babama Baba İstanbuldayım Gülden ablama yakınım bebekte oldu uğrayım mı dediğimde babam sen gereği neyse yap demişti. İsterdimki o ufak kız babamın evine gelsin babamın elini öpsün. Böyle bir gönül koymuşluğum var işte kimseye fazla değer vermeyeceksin. Şimdi oğlanla kız istanbuldan buraya geldiklerinde uğruyorlar bize ama kalbim ablamlara kırık.